Evim Evim Güzel Evim :)

Oyyyyy ne kadar da uzun zaman olmuş yahu yazmayalı. Ama valla da billa da meşguldüm. Bloga ekleyebileceğim hiçbir şey olmadı hayatımda :) Öööyle evden işe, işten eve gittim geldim gittim geldim. Yemek falan yapmayı bırakalı da uzun zaman oldu zaten :P Ayy tamam tembel bir ev hanımıyım ben :D Yani aslında yapsam yaparım ama ben eve gidince dinlenmeyi tercih ediyorum. Bi makarna yap yada iki yumurta kır, olmadı kahvaltılık ye. O da olmazsa pizza söyle gitsin. Bizim yemek alışkanlığı bu şekilde bir- iki aydır :) Utanıyorum valla bunları söylerken ama geçerli sebeplerim var ayolll :D
Eşimin teyzesi, alt katımızdaki evini tadilatlarla güzelleştirirken biz de epey bi heveslendik ve birkaç değişikliğe karar verdik. Hazır eşim de tatildeyken halledelim dedik ve evin rengini değiştirdik. Önceden pembeydi. Ben pembeyi pek severim. Gerçi bu aralar biraz soğudum. Koltuklar pembe, ev pembe, tüller pembeli falan derken bıkmıştık açıkcası iyice. Ve krem rengi yapalım dedik. Bizim ev çatı katı. Azıcık karanlığımsı. Krem rengi yapınca hem daha aydınlık oldu hem de daha ferah oldugundan dolayı büyük gibi göründü.

Evlendikten sonra ilk kez badana yaptırdık. Gerçi zaten 2,5 yıl oldu evleneli. Normalde kaç yılda bir yaptırılır bilmiyorum aslında :D Evlenmeden önce ev işiyle falan pek ilgim olmadıgı için bu badana işinin bu kadar da zor oldugunu hiç bilmiyordum. Ustaların boyamaya başladıkları günün akşamı eve gelince "abbbooooowww" deyip oldugum yere bi çöktüm :D Anam ben bu işlerin altından nasıl kalkıciğiim, nasıl temizliyciğim bu evi, nasıl yerleştiriciiiz diye diye kendimi yedim bitirdim. Ve sonra acil yardım numarasını çevirdim. Yani annemin numarasını :D "Anneeeeee evimi mahvetmişler, lütfen geeeel!" diye yalvarınca, her zamanki gibi imdadıma yetişti garibim annem :D
Sevgili patronum da izin verdi sağolsun. Sildik süpürdük, eşyaları yerleştirdik. Gözüm gönlüm açıldı.

Atılacak birsürü şey çıktı yine, onları attık. Dip köşe heryeri sildik süpürdük. Birkaç posta çamaşır yıkadık. Kitaplarımızı düzenledik. Başımın belası ıvır zıvır küçük incik cıncık oyuncakları da sağa sola serpiştirdik. Eşim böyle şeyleri çok seviyor fakat ben hoşlanmıyorum. Hem çok tozlanıyorlar hem de tozu alınacak bir sürü şey olmuş oluyor ortalıkta :) Elimden gelse ihtiyaç harici hiçbirşeyi bulundurmayacağım evimde. Çiçekler, çerçeveler, oyuncaklar, biblolar... Hepsini at gitsin :) Masanın sehpanın vs üstünde hiçbirşey olmasın ki kırk yılda bir toz alasım geldiğinde şöyle bir silip geçeyim heryeri. Herşeyi tek tek indirip sonra tekrar dizme işi olmasın bir de.
İşte bu sıralar hayatımdaki tek atraksiyon bu oldu efenim :) Onu da annemin yardımıyla atlattık. Artık sizinle bir daha ne zaman bu blogda görüşürüz bilemem :D Ama bir dahaki badanaya kadar bekletmem sizi merak etmeyin :) Bu aralar üç-beş yere gidesimiz var ama her zamanki gibi iptal etmeyiz de bloga malzeme çıkar inşallah :D Hadi bakalım, ben kalkayım da bir çorba bari koyayım, o pişerken tertemiz evimde ayaklarımı şöööyle bi uzatıp TV'de zapping yapıp karpuz yiyeyim :D Ve şunu da söylemeden geçemeyeceğim: Bütün gün ev işi yapıyor olsan bile haftaiçi evde olmak süppper birşeymiş! İhtiyacı olmamasına rağmen illa da çalışacam diye tutturan kadınların aklına şaşıyorum :) Oturun evinizde keyif çatın, yardım derneklerinde falan gönüllü olarak birşeyler yapın, kendinizi geliştirebileceğiniz kurslara gidin, topluma faydalı olun. Ve ihtiyacınız olmadıgı halde çalışarak, sizin yerinize o görevde çalışabilecek maddi ihtiyacı olan birinin ekmeğine de mani olmayın. Tabi bu benim için de geçerli. Kızım sana söylüyorum, kirazzade sen anla. Yok yok, mesaj falan vermek bana göre değil, iğneyi önce kendime batırıp da geleyim ben. Hadi görüşmek üzere...