LÜTFEN BAKIN BURAYA LÜTFEEENNNN :)

Oturduğumuz apartmanın giriş katı boş bir dükkan. Onun altında da dükkanın bodrumu var. O bodrumun da yan tarafta demir parmaklı ve fakat camsız bir kapısı var yüksekçe. Bazen şu meraklı ve yaramaz kedi milleti mensuplarından biri o kapıdan içeri atlıyor ve bir daha çıkamayıp miyavlayarak mahalleyi ayağa kaldırıyor. O zaman da bize bir telefon geliyor "bodruma yine kedi girmiş,çıkarıverin" diye. Çünkü anahtar bizde.

Geçen gün de yine aynı şey olmuş,dayımız eşimi aramış. Kedi miyavlıyor,yine içeri girip çıkamadılar galiba, bi bakın diye. Eşim de aşağıya indi akşam. Ama gitti gelmez. Telefonunu da evde bıraktığı için ulaşamadım ve epey meraklandım. Giyinip inmeye de üşendim doğrusu :)

Bir müddet sonra yüzünde koca bir sırıtışla geldi. Meğer o miyavlayan kedi yeni doğum yapmış bir anne kediymiş :)) Ve maalesef sanırım açlıktan neredeyse baygın haldeymiş :( Eşim de markete gidip süt ve su almış. Kedi o kadar çok içmiş ki! Yazık :(

Sonra hemen ben de gittim baktım. Dört tane mini minnacık kedişşş :)) Üç tanesi simmsiyah, bir tanesi de sapsarı sarman :) Daha gözleri bile açık değil, sesleri bile çıkmıyor :) Öööyle sokulmuşlar birbirlerine sımsıkı, yatıyorlar :)

Anne kedi bebeklere hiç yanaştırmıyor. Hemen hırlıyor tıslıyor. Saldıracakmış gibi yapıyor yazık. Yemek koyuyoruz, gözü yemekte kalıyor ama yavrularını alırız diye korkup yemeğin yanına gitmiyr. Biz uzaklaşına gidip yiyor ama sürekli bizden tarafa çeviriyor kafasını :)

En son dün uğradım yanlarına. Hala gözleri açılmamış olmasına rağmen sarman olan pek hareketli :) Çok yaramaz olacak belli :)

Bugün de eşim bu fotoğrafları çekmiş. Sarmanın gözler açılmış ve nerdeyse her fotoğrafta başka bir yerde duruyor :) Elime alıp mıncıklamamak için zor tutuyorum kendimi yaa. Ama, bu kadar küçük yavrulara dokununca anne kedi insan kokusu alıp bakmıyormuş yavrulara diye duymuştum. Doğru mu bilmem ama yine de her ihtimale karşı dokunmuyorum. Ama hele bi büyüsünler azcık daha, mahvedicem onlarııı :))

Tabi şu da var: Onları hep aşağıda tutamayız maalesef :( Biraz büyüdüklerinde sokağa bırakmak zorundayız. Evde de bakamayız :( O yüzden, aranızda sahiplenmek isteyen olursa bildirsin lütfen. Şimdi ekmek elden su gölden besleniyorlar ama alışmalarını da istemiyoruz. Çünkü sokağa bıraktığımızda yemek bulmada zorlanabilirler. Belki de zorlanmazlar, sonuçta anne kedi sokak kedisiydi.

İşte böyle kedişlerin ve bizim halimiz :) Şimdilik evdeki tek konumuz onlar :) Günde birkaç kez arıyorum "yemek verdin mi?" , "napıyolar?" falan diye :) Anne kedi de amma sahiplenici hee. Kendi bebeğini öldürüp çöpe falan atan anneler nasıl yapıyorlar anlayamıyorum :(
Neyse.. Ben eşimi bi arayayım bakalım napıyo bizim sarman :) Hepinize güzel bir haftasonu dilerim. Miyuuuuwwww :))