Pek Mutlu Oldum Ben :) Şükürler Olsun :)

Sıkıntılı günler geçiriyorum aslında bu ara. Allah'a şükür halledilemeyecek şeyler değil. Ama halledilmesi için gereken çabayı gösteremeyecek kadar yorgunum. Öyle anlar geliyor ki, dünyayı önüme serseler dönüp bakmayacakmışım gibi hissediyor. Öyle kapanıyorum içime. Tek bir kelamı bile esirgemek istiyorum herkesten. Bazen de öyle anlar geliyor ki, minicik bir şeyler bile mutlu ediyor beni. En bunaldığım anlar oluyor o anlar aslında. Yada minicik bir umut gördüğüm anlar. Öyle çaresiz hissediyorum ki bazen o ufacık şey bana hayat aşılıyor sanki. Şöyle bir yokladım da şimdi kendimi, sıfır noktasında sıkışıp kalmışım gibi gördüm kendimi, tarif etmeye çalıştığım o anlarda. Yani ne eksideyim ne artıdayım. Gülmeye de ağlamaya da aynı derecede yakınım.Onca dert sahibi varken dünyada, onca aç, onca evsiz, onca yoksul varken ben gülemiyor olmama mı takılıp kaldım bilmiyorum ki. Mutsuz değilsek mutlu muyuzdur? Yoksa mutlu olmakla mutsuz olmamak arasında fark var mı? İlla mutlu mu olmak gerekiyor, yoksa mutsuz olmamak yetmeli mi?
Ne diyecektim nerelere geldim :) Aman olsun, bunlar da bir köşede dursun işte.
Beni biraz da olsa tanıyan bilir, kedi delisiyimdir. Yolda her gördüğüm kedinin peşinden koşarım neredeyse. Bu aralar Kadıköy-Eminönü iskelesinde yavrumsu iki kedi var :) Soğuktan iskeleye sığınıyorlar sanırım. Öyle de uysal ve oyuncular ki :)Ama konumuz o kedişler de değil şimdi :)


Önceki yazılarımdan birinde içimin ısındığı bazı bloggerlardan bahsetmiştim. Onlardan birinin yolladığı hediyenin fotoğraflarını koymuştum. O hediye benim yalnızlığımı paylaşan ve benim için çok değerli bir oyuncak oldu zamanla :)
Bu postta ise beni yine en az Bobo (o hediye maymunumun adı Bobo) kadar mutlu eden birşeyden bahsedeceğim size. Bu güzelliğin mimarı Sümeyye. Geçen gün yayınladığı postta yine o becerikli ellerinden çıkan bir ürününü tanıtmıştı. Pasajında da satışa sunmuştu. Görür görmez vuruldum! Zaten tablodaki renkler de en sevdiğim renklerdi. Çiçekler, minik kuş ve bebecik... Bayıldımmm bayıldımmm. Ve hemen Sümeyye'ye mesaj attım. Bana da yapmasını rica ettim ama benim bebeğim olmadıgı için alt kısım boş kalacaktı. Sonra aklıma kedicikler geldiiii :) Dedim "o kundağın içine bebek kedi, alttaki çimenliğe de anne kedi yapabilir misin?" O da kırmadı beni sağolsun.



Hemen siparişimi verdim pasajından. Tablom henüz elime geçmeden Sümeyye blogunda fotoğraflarını yayınladı. Görür görmez gözlerim açıldı güzellikten :) Kavuşmayı beklemeye başladım :) Ve bugün kavuştuk tablomla :) Fotoğrafta gördüğümden çok çok daha güzelmiş. Öyle şeker birşey ki anlatamam! Gerçekten çok beğendim ve çok mutlu oldum.



Sümeyye, pasajından ürün alanlara hediye de gönderiyormuş yanında. Sağolsun, benim için yollayacağı hediyeyi bana seçtirme jestini gösterdi :) Çifte sevinç oldu bana :) Ben de kitap okumayı çok seven biri olarak pasajındaki o cici kitap ayracını seçtim :) O da çok cici :) Adını da Kıriye koydum :D Kırmızılı ya, o bakımdan :P
Hee kedilerimin adını da söyleyeyim. Anne kedi Bibi, yavrusunun adı da Bebe :) Maymunum Bobo, büyük oyuncak kedimin adı ise Kırpık :)



Herkese mutlu ve umutlu günler diler, tablomu asacak duvar bulmaya giderim, hoşçakalın :)