24 Nisan 2011 Pazar

Bir Kez Daha...

Tekrar bloguma ulaşabildiğime ve ilk şoku atlattığıma göre sizlere mükemmel postlarımdan birini daha bahşedebilirim :P
Aylar önce lisemden ve lise arkadaşlarımdan bahsetmiştim. İşte o lise arkadaşlarım her ay toplanıp görüşmeye devam ediyorlar. Ben artık İstanbul'da oldugum için iştirak edemiyorum. Benim gibi İstanbul'da olan başka arkadaşlar var. Onlarla bile İstanbullulaşmış olanlar olarak henüz görüşebilmiş değilken İzmittekileri bana çağırmaya karar verdim. Hanginizin hayatına henüz girmemiştir bilmiyorum ama bizim kızlar arasında Fa.ceb.ook fazla zaman geçirilen ve birbirimizden haber alınan bir yer oldugu için bu buluşma isteğini orada etkinlik düzenleyerek duyurmaya karar verdim. 4-5 ay öncesinden etkinliğimi düzenledim. E ne de olsa anca karar verirlerdi :P Buna rağmen fire verilmiş oldugunu görünce, bir dahaki buluşmayı bir yıl öncesinden duyurmaya karar verdim :D Neyse efem...
İşte dün kızlar bizdeydi nihayet :) Her toplanılışta oldugu gibi gırgır şamata ortalığı inlettik. Olmazsa olmazımız okul maceralar, hoca çekiştirmeleri, evlilik-bekarlık ayrımı, kocalar, çocuklar vs... Vaktin nasıl geçtiğini anlayamadan saatler akıp gitti.
Gelmeleri bile beni fazlasıyla mutlu ettiği halde bir de elleri kolları dolu gelmişler. Önce Allah'ın herşeyi ne güzel yarattığına bir kez daha iman ettiren eşsiz bir buket çiçek hemen vazodaki yerini aldı :)



Sonraki, 3500 kat sarıldıgı için dakikalarca iki kişi açmaya uğraştığımız hediye paketinden, iki gün önce baktıgım ama almadıgım fırın kapları çıktı :) E kalbim temiz ayol, hep söylerim :P





Ve, kucağında bir bebek oldugu halde bir de koca bir paket hediye getiren, zevkli arkadaşım Melis'in hediyesi... Kalp temizliği burada da kendini gösterdi. Ama bu sefer kalbi temiz olan Melisti :P Çünkü, aldıgı hediyenin gülleri ve o güllerin renkleri benim sandalye kumaşlarımdaki güllerin aynısı idi :) Ve Melis evime ilk kez geldiği için o sandalyeleri önceden görmemişti.







Ve yardımsever ve nazik arkadaşım Ümmühan'ın, uğraşması gereken bir bebciği oldugu halde beni kırmayarak yaptıgı ennfesss kurabiyeler...



Hepimizin ortak düşüncesi, hiçbirimizin hala hiç değişmemiş olmasıydı. Lisede yani 11-14 yıl önce neysek şimdi de oyduk. Ha tabi sayımız gün geçtikçe çoğalıyor. Ama bu güzel bir değişiklik :)
İlk yeğenlerimizden biri olan Zülal Hanım tam anasının kızı. En kokoşumuz Büşranın kokoş kızı :) Anasının fotolarını çekmeye yetişemezken peşinden kızı da aynı pozları verip durdu :)



Yakışıklı yeğenimiz, gözleriyle çok can yakacak olan Selim Bey, Ümmühan'ın oğlu:


Bir diğer yakışıklı, saçlarıyla şampuan reklamları artist adayı Efe Bey, Kübra'nın oğlu:



Ve en minik yeğen, Efe ve Selim abisinin arkasında emekleye emekleye, düşe kalka dolaşıp duran Ebubekir Esad Bey, Melis'in oğlu:



Ve her buluşmanın sonunda, yüzlerde tebessümle ayrılırken, herkesin tek dileği "en kısa zamanda tekrar buluşalım kızlar"... Umarım 30-40 sene sonra da bu sefer torunlarımıza bakarken tonton ama hala "AYNI" kızlar olarak buluşmaya devam ederiz. Ben duygusal şeyler yazamam pek. Yine yazamayacağım. Ama gözlerimin ıslaklığı yazmayı beceremediğim herşeyi anlatıyor... Göremeseniz de...

7 yorum:

Sümeyye dedi ki...

ne güzel anlatmışsın canım,dostluğunuz baki kalsın...herşey gönlünce olsun,

kirazzade dedi ki...

inşallah adaşım. sağolasın.

ümmühan dedi ki...

vay vay vay :) duygusal şeyler yazamazmış ama son cümleyi de konduruvermiş oraya

Herşey çok güzeldi canm, senin de ellerine kollarına ve de yüreğine sağlık, hep böyle güzel günlerde birlikte olalım inş.

kirazzade dedi ki...

:P yok kız, gülmekten yaş geldiydi de soğan doğrarken :P

melis özgür dedi ki...

Güzel gören, güzel düşünen, güzel gönüllü arkadaşım.. Herşey çok ama çok güzeldi.. Vesile olan sendin, Allah razı olsun..Bu bir başlangıç.. Rabbim tekrarını nasib etsin inşallah.. İyi ki varsın, iyi ki varsınız..

kirazzade dedi ki...

Allah sizlerden de razı olsun. Cennetinde de bu güzel gülüşlerimiz muhabbetlerimiz devam etsin inşallah.

esma kocaman sen dedi ki...

ne güzel yaa. Allah ayırmasın sizi :)