Evlendikten sonra İstanbul'da devam eden yaşamım işe gidip gelmelerden ibaret nerdeyse artık. Yapmayı sevdiğim birçok şeyi yapamamak bile yoruyor insanı. Gelmeden önce delisi olduğum İstanbul,katlanılamazlıklarıyla iyice deli ediyor beni. Ama yine de güzel dimi,yukarıdaki fotoğrafa bakarsak:)
İlk başlarda vapurla yolculuktan çok korkardım. Her an batıverecekmiş gibi diken üstünde otururdum. Gerçi o ihtimal hep var ama beni eskisi kadar korkutmuyor sanırım. Yada vapurun zevki korkusunu geçti:) Şimdi iskeleye gidip de o kocaman vapurların süzüle süzüle,kraliçe gibi gururlu bir şekilde gelişini gördükçe tüylerim diken diken oluyor. Bir vapuru birkaç gün görmesem hemen görevlilere soruyorum nerede oldugunu. Bazen deli gözüyle bakıyorlar. Hatta şüphelendikleri oluyor bendenine yapacaksam artık! Ama merak ediyorum naapiim:) Mesela Emin Kul vapuru şuan bakımda,1-2 aydan önce de gelmez. En sevdiğim üç vapurdan biriydi. Diğer ikisinden "Aykut Barka"yı da birkaç gündür görmüyorum,merakım had safhada. Yarın sorarım artık nerde diye:)
Birkaç kez lodos varken o kadar çok korktum ki kaptan köşküne çıktım. Çok korktuğumu ve orada seyahat edip edemeyeceğimi sordum. Vapurun o kısmı ayrı bir büyülü mekan zaten! Dümenler,radar cihazı,telsizler... Bayıldım! Gemiler hakkında birsürü de bilgi verdiler bana:) Şimdiki merak konum vapurun alt kısımları. Ama oraya yolcu almıyorlar maalesef:(
Nerden nereye geldim,ne anlatacaktım unuttum:) Neyse,daha uzun günler var,yazacak şeylere ihtiyacım olacak nasıl olsa:) Elbet hatırlarım ne yazacak oldugumu:) Şimdi ev işleri vakti,çalışan kadının ikinci çilesi:P
2 yorum:
Ne güzel bir yazı olmuş, çok akıcı yazıyorsun :) Hoşgeldin blog dünyasına, umarım kalıcı olursun :) Yazı tarzına bakılırsa seni okumaktan çok zevk alacağım :)))
Sevgiler.
Ayyy teşekkür ederim:) İlk yorumu sen yazdıgın için ben de seni hiç unutmayacağım sanırım:) Teşekkürler tekrar. Ha bu arada,ben senin çocuk yetiştirme tarzıza hayranım biliyor musun? Birçok anneye seni örnek veriyorum :)
Yorum Gönder