Tanıyan bilir,bebekleri çok severim. Kendimin de bir bebek sahibi olma ihtimali beni ne kadar korkutuyor olsa da,bir bebek görünce ağlatana kadar sıkıp mıncıklamaktan da geri duramıyorum maalesef:) Sorumluluk almak zor geliyor. Bir bebeciği hırpalayarak sevdikten sonra ağlatınca annesine geri vermek daha kolay tabi:) Eşimin dediği gibi kiralık bebekler olsa,ağladıklarında yada yoruldugumuzda iade etsek güzel mi olurdu ki acaba gerçekten:)Çalışan bayanlar yada keyfine/rahatına düşkün bizim gibi karı-kocalar için harika olur ha? :)
Herşey bir yana; evet güzeller,masumlar,melekler,eğlenceliler ama karakterinin ve dolayısıyla da hayatının şekillenmesinin %90 oranında bizlere yani anne babalara düşüyor olması tedirgin ediyor insanı. Yeterince ilgilenebilecek miyim,sevgimi hissettirebilecek miyim,iyi örnek olabilecek miyim,miyim/z miyim/z miyim/z... Süreeer gideerr... Öyle garip şeyleri merak ediyor ve soruyorlar ki, tabiri caizse apışıp kalıyoruz. Cevap vermeye en çok zorlanılan konulardan biri de doğum meselesi sanırım. Merak ediyor minikler nerden ve nasıl geldiklerini. Leyleklerin getirdiğini söyleyen var mıdır hala bilmiyorum ama çocuklar bunu yutacak kadar saf olmuyor artık :) Çizgi filmlerde bile konu açıkça anlatılıyor artık. Çocuğun bu ve benzeri konuları sizden duyması en doğrusu ve güveniliri aslında. Yalan yanlış bilgiler edinmemesi, size güveninin sarsılmaması yada "Benim annem/babam da hiçbirşey bilmiyor." düşüncesine kapılmaması için çocuğumuza ayrıntıya tamamen girmeden ama boş bilgiler de vermeden bu tür şeyleri anlatabilmenin yollarını öğrenmek gerek diye düşünüyorum. İlk adım olarak da yukarıdaki kitaptan başlayabilirsiniz,acizane tavsiye:) Pedagog Ali Çankırılı o kadar güzel anlatmış ki çocuklara bu konuda verilebilecek cevapları. Masal gibi bir kitap. Küçük bir kız çocuğu ve arkadaşları var. Aralarında konuştukları konuları hep annesine danışıyor. Arkadaşlarının arasında her çeşit çocuk var. Yani yanlış bilgi verileni de var,hiç bilgi verilmeyeni de,ayıplananı da,açıkça anlatılanı da... Küçük kızımızın kafası bu yüzden iyice karışıyor ve hergün başka bir soruyla geliyor annesinin karşısına:) Annesi de çok çok güzel bir dille anlatıyor gerçekleri kızına. Birgün çocuğum olursa,bu kitaptan epeyce faydalanacağımı düşünüyorum:) Gerçi davulun sesi uzaktan hoş gelir derler:) Hatta kaba bir tabirle "Bekara karı boşamak kolaydır" da derler saygıdeğer atalarımız:) Siz hangisini derseniz deyin ama bu kitabı mutlaka okuyun -bence-. Pişman olmaz,hatta siz de çevrenize tavsiye edersiniz eminim:)
10 yorum:
bende çok ama çok istiyorum bebeğim olsun :) fakat bebek ve çalışma hayatı geriyor beni ben bütün vaktimi bebeğe ayırmaktan da yana değilim artık. ama part time bir işim olsaydı şuanda bebek bekliyor bile olurdum :) hatta kalabalık ailelere çok imreniyorum. ama çalışma mesaim cidden yıpratıcı.. bebegım olsa bu sekılde calısmaya devam etsem vıcdan azabından ölürüm. ama çalışmayı baırkıp eve kaansa da patlarım artı ıhtıyaclar vs
ne dıyeyım hayırlısı olsun dıye dua etmekten baska yapabılecek bırsey yok her halukarda gelecek seneyı de asmaktan yana degılım bu mucızevı olay ıcın ..tabı bırde nasıp olursa :S
cenem dustu ama ah ah dedırten bır konu benım ıcın :) yarama parmak bastın :)
İnanır mısın,sanki kendi yazdığım bir yorumu okur gibi oldum:) Ben de o konuda çıkmazdayım. Benim de annem başka bir şehirde,burada bebek konusunda bana yardımcı oalbilecek kimse yok:( yani işe devam edemem:( Ama işi bırakamam da. Dediğin gibi ihtiyaçlar vs... Yine de kendime en fazla bir sene daha veriyorum inşallah. Siz daha yenisiniz. Bizim 2 yıl oldu evleneli:) Ve çevre baskısı fena artmış durumda bebek için:D Sanki gelip bebeğime bakacakmış yada bana maaş bağlayacakmış gibi baskı yapmaya devam ediyorlaR:)
Bunlar oluyor çevreden malesef kirazzade nişanlanırsın ne zaman düğün, evlenirsin ne zaman bebek, 1. olur ne zaman 2. bebek.... vs vs. Ben duymuyorum, hayat benim hayatım kime ne, dimi... sanane diyesimde geliyor bazen diyorumda... tabikide Mevlam nasip ederse bende bir gün annelik lütfuna ermek isterim, her ne kadar nasıl doğuracağımı bilmesemde korkudan dolayı... hülasa; bunlar oluyor olacakta görelim Mevla neyler, neylerse güzel eyler, kal sağlıcakla...
Haklısın Hülyacım. Ama maalesef çoğu zaman "sanane!" diyemiyor ve kendini yiyiorsun sinirden. Bir müddet çocuk yapmayınca damgayı yapıştıranlar da oluyor. Keşke herkes başkalarının hayatına müdahale etmeye çalışmaktansa kendi eksikliklerini görebilse.
bende herseye ragmen gozumu karartıp cok uzatmayacagım ama :) haberın ola tabı Allah nasıp ederse bırde o kısmı var..Allah kımseyı kaldıramayacagı yukle sınamasın ..
Allah isteyen herkese nasip etsin bebek inşallah.
Bu arada blogunu ilk kez ziyaret ediyorum. Sümeyye hanımın blogundaki yorumunuzdan rastladım.
Amin.
Teşekkür ederim yorumunuz için:) Blogum yeni zaten,daha iki-üç gün oldu:) Ben de sizin blogunuza giriyordum zaman zaman. Hep özenirdim hepinize,bloglardan dolayı. Artık benim de var:)
Blogun hayılrı olsun. Klavyen hep güzel olanı anlatmaya hizmet etsin. Sık sık ziyaret edicem seni. Sevgiler :)
Merhaba:=) Yazıyı ve yorumları keyifle okudum. Ben ki evlenmenin yanından bile geçmezdim bundan 6 sene önce şimdi yarın oğlum 3. yaşını bitiriyor. İnce eleyip sık dokundu mu olmuyor bu evlat meselesi. Şunu diyebilirim ki anne olduğum an bu dünyada yaşadığım ve eminin yaşayacağım hazların üstündeydi hissettiklerim. Emin olun kuvveti sabrı herşeyi geliyor. Ağladı mı değil vermek bir yere tekrar içine sokası geliyor insanın evladını:=) İş kariyer v.b hepsi sonra da olur olmasa da olur bir şekilde iş bulunur ileride çalışınır ama bir bebeğin büyümesine şahit olmanın yerine (bence)değişilemez.
Doğru zamanda bebekleirniz size gelecektirsiz hiç düşünmeseniz de :=)) Bir sabah kalktım gerçekten bir gün öncesinde hiç böyle bir fikrim yoktu ve eşime " ben anne olacağım dedim.. nasıl ve neden hala aklım sırrım ermez :)
Kitap meselesine gelince çok teşekkürler bizim zamanımız geldi bile :S
Geçenlerde oğlum evlilik fotopraflarımızdan birine baktı ve ben bursa yokum ama anne babayı öptü ben annenin karnından geldim" dedi!! :=) leylek falan hak getire.. nereden biliyor duydu hiç bir fikrim yok :)
Sevgiler..
Yorumun ve güzel düşüncelerin için teşekkürler Ayça. Evet, bebek hakikaten zaman ve nasip meselesi. Sen bakma böyle konuştuğumuza, bebeğimiz olursa onu koruyabilmek için neredeyse vahşi bir hayvana dönüşeceğimi biliyorum :)
Yorum Gönder